De titel van dit album “This time the dream’s on me” is de naam van een nummer van Harold Arlen uit 1941 dat twee keer in de hitparade stond in hetzelfde jaar met de orkesten van Glenn Miller en Woody Herman. Het werd geschreven voor de film Blues in the night met de tekst van Johnny Mercer, het werd gezongen door Priscilla Lane. Het werd vele malen opgenomen, van Ella Fitzgerald tot Bird en Miles. Wees gerust dit nummer en de klassieker “Ruby my dear” zijn de enige klassiekers op dit album, de rest is geschreven door de bandleden, vier van Yuri Storione, vijf van Schürmann en een van de twee samen.

Dit is het derde album van leider/pianist Yuri Storione (27) uit Zwitserland met bassist Dominik Schürmann ook uit Zwitserland en drummer Jorge Rossy uit Spanje. De laatste is de beroemdste, hij behoort tot de meest invloedrijkste drummers van zijn generatie en maakte als sideman meer dan 180 opnamen met beroemde namen als Brad Mehldau, Joshua Redman, Steve Swallow en veel anderen en hij toerde met groten als Charlie Haden, Wayne Shorter, Carla Bley en Joe Lovano. Maar ook Schürmann en Storione zijn gepokt en gemazeld in de jazz.

Het album bevat 12 aansprekende nummers, het wemelt tegenwoordig van excellente pianotrio’s maar deze drie heren kunnen die concurrentie wel aan met hun frisse, ontwapenende aanpak. Een perfect op elkaar ingespeelde groep met klaterend en sprankelend pianospel, sonoor baswerk en een meester slagwerker, echt genieten geblazen. In het nummer “One for Doris” is er een fraaie wisselwerking tussen Storione en Rossy, subtiel en spannend. Het titelnummer “This time the dream’s on me” klinkt als nieuw met fraaie baslijnen van Schürmann. Twee grootmeesters van het klavier worden ook geëerd, Monk met een fraaie uitvoering van zijn “Ruby my dear” en met “Viva Bud Powell” van Yuri krijgt ook Bud zijn eerbetoon, bijzonder fraai nummer overigens, helemaal in de boptraditie van weleer.

“Iberica” van Yuri is ook een toonbeeld van schoonheid, parelend spel en er ontstaat een groot verlangen naar zonneschijn, afscheid van corona en de aanvang van een hernieuwd leven. Datzelfde gevoel overviel mij bij het super swingende “Lonely Owl” het blijft o zo knap dat muzikanten zulke zaken uit hun brein laten vloeien, ditmaal was het Dominik.

Jan van Leersum